– Een verhaal over waardering op de werkvloer –
Het gebeurt steeds minder vaak dat een krantenartikel mij gelukkig maakt, maar deze morgen werd ik aangenaam verrast! Toen ik door de digitale krant ging, viel mijn oog meteen op volgend artikel: ‘Goede relaties op de werkvloer zorgen voor betere resultaten: ‘Gevoeligheid meer waarderen’‘.
Eindelijk, nu staat het tenminste eens op papier, iets wat ik al jaren zeg. Niet dat ik per se gelijk moet krijgen over alles wat ik denk, maar het doet me wel iets. En zeker als het gaat over zoiets belangrijk! Voor ik deze job deed, heb ik meer dan 15 jaar in een ander bedrijf gewerkt. Ik deed mijn werk daar supergraag en ik mis de mensen nog steeds. Ik gidste daar ook mensen, bezoekers. En voor ze aan de rondleiding begonnen, kregen ze een film te zien: over de werking, de mensen, de visie… Geen idee meer van wie ze kwamen, maar het filmpje eindigde met de woorden: ‘Een mens leeft niet van brood alleen, een mens leeft voor erkenning…’
Carrièreswitch door coronacrisis
Die zin is altijd blijven hangen. En o zo waar! Wat ben je met een goede verloning, een grote bedrijfswagen en alle mogelijke legale voordelen, als je het gevoel hebt dat je niet gewaardeerd wordt. Ik ken heel wat mensen die doorheen de jaren een stapje terug gezet hebben op financieel vlak om die reden. Omdat ze beseften dat er zoveel meer is dan dat. Omdat het zoveel leuker is om op die manier te gaan werken. Omdat het ook makkelijker werken is. Omdat het dan minder als werken aanvoelt.
Het laatste anderhalf jaar werd dit nog eens extra uitvergroot door de coronacrisis. Heel wat mensen hebben een carrièreswitch gemaakt. Iets negatiefs ombuigen in iets positiefs. Het zou vaker moeten gebeuren.
Appreciatie, waardering en respect
Ik heb het geluk dat ik nu in een bedrijf werk waar appreciatie, waardering en respect enkele van de basiswaarden zijn. Niet op papier, maar in het echt! Ik ben elke dag dankbaar dat ik de kans gekregen heb om hier deel van te mogen uitmaken en ik ben nog elke dag verwonderd dat het echt bestaat. Ik heb te lang op een andere manier gewerkt. Mij er toen niet van bewust hoe hard ik mijn best deed voor die erkenning, voor die waardering, die er uiteindelijk nooit kwam. Het was een continu streven naar.. Maar dan tegen beter weten in.
Het was een gevecht, in de eerste plaats met mezelf. Het was het geloof dat het wel zou komen als ik maar hard genoeg mijn best deed. Niet dus! Het is er in een onderneming, of het is er niet. Het aanleren is verdomd moeilijk.
Leading ladies aan het hoofd
Misschien is het toeval – al geloof ik niet in toeval -, maar aan het hoofd van ons bedrijf staan twee leading ladies. Wij worden in alles betrokken, onze mening wordt gevraagd en – heel belangrijk – er wordt rekening mee gehouden. Het gevoel hebben dat wat jij denkt ertoe doet, geeft me een fantastisch gevoel. De druk om mij constant te bewijzen, is ondertussen wat verminderd. Al zal het waarschijnlijk nooit helemaal weggaan.
En we mogen zijn wie we zijn. We zijn allemaal anders, maar we zijn allemaal ok, met onze sterke en minder sterke kanten. Er wordt gefocust op wat je graag doet en waar je goed in bent, op wie je bent of wil worden. Hoe mooi zou de wereld niet zijn, als dit de manier van werken zou worden. Om te beginnen bij de kinderen in school.
Hoe anders klinkt het niet als er op je rapport staat: ‘je zoon is heel handig en werkt graag met zijn handen’. In plaats van ‘je zoon kan niet stilzitten en stoort constant de les’. Of ‘je dochter is ongelooflijk creatief, ook in het bedenken van oplossingen’ in plaats van ‘je dochter heeft moeite met taal’. De focus verleggen, benoemen wat goed is, wat je kan, wat je graag doet. Het is dezelfde wereld bekijken, maar met een andere bril.
Te gevoelig? Dit is wie ik ben
Onlangs zei een klant tegen mij dat ik te gevoelig was. Een karaktereigenschap die nog steeds door heel wat mensen niet geapprecieerd wordt. Ik heb jaren geprobeerd om mezelf te veranderen. Om harder te worden. Om te zijn zoals alle anderen. Het is me niet gelukt, het heeft me alleen doodongelukkig gemaakt. Vandaag ben ik trots op wie ik ben. En wil ik mezelf niet meer veranderen. Ik ben gevoelig en dat is ok. Het is te nemen of te laten. Dit is wie ik ben. En mijn gevoeligheid heeft – naast de vele nadelen – zeker ook zijn voordelen. Die worden nu gebruikt en daar ben ik blij om. En dankbaar…
Dank je wel leading ladies voor de kansen, dank je wel collega’s voor de vele fijne momenten en de onvoorwaardelijke steun, dank je wel aan die ene speciale collega, je weet wel waarom, dank je wel aan die lieve klant omdat je me vertrouwt, en duizendmaal dank je wel aan iedereen die op een respectvolle manier met zijn medemens omgaat! Dat doet ongelooflijk veel deugd en is met geen geld te betalen.
